Biżuteria z inskrypcjami istniała od powstania pisma. Złote pierścionki z wygrawerowanym po zewnętrznej lub wewnętrznej stronie mottem, najczęściej cytatem z książki nazywane są 'poesy', 'posy' lub 'posie' rings. Najlepszym polskim tłumaczeniem tych nazw jest „krótki rym” lub „poemat". Współcześnie moglibyśmy nazwać je „pierścieniami poezji".
Największą popularnością pierścionki te cieszyły się pomiędzy wiekiem XV a XVII we Francji i w Anglii. Jako że francuski był wtedy językiem powszechnie znanym i używanym w wyższych sferach, to większość napisów na pierścionkach była grawerowana właśnie w tym języku. Choć zdarzały się również angielskie i łacińskie inskrypcje. Z racji tego, że języki żyją i zmieniają się przez lata, na pierścionkach można zauważyć osobliwości ortograficzne z konkretnych epok. Przykładem może być angielskie słowo 'love' (miłość), które często zapisywano jako 'loue'.
Nie było żadnej specjalnej stylistyki tego rodzaju biżuterii, natomiast konkretne frazy widniejące na pierścionkach często się powtarzały. Złotnicy mieli specjalne papierowe broszury lub całe kompendia z najchętniej wybieranymi cytatami i proponowali je kolejnym klientom. Przykładem takiego rymowanego motta może być "If we be true and pure Or loves will endure", co - w wolnym tłumaczeniu można opisać jako "Jeśli będziemy szczerzy i czyści nasza miłość nam się ziści".
Najbardziej popularnymi stylami używanymi do inskrypcji były pismo lombardzkie, a od ok. roku 1500 - gotyckie.
Wśród tekstów można było znaleźć i takie:
- 'A loving wife during life'
- 'After consent ever content'
- 'Humility is the true Nobility'
- 'As gold is pure, so love is sure'
- 'Let the Lord above send peace & love'
- 'God above increase our love'
Nie tylko inskrypcje były wcześniej przygotowywane. Wielu złotników trzymało w magazynach już gotowe pierścionki z wyrytymi motywami, które miały "pasować" do wybranego cytatu.
Zdarzały się również indywidualne zamówienia z tekstem zaproponowanym przez zlecającego. Bardzo ceniono nowatorskie hasła, często tworzone wspólnie przez całe rodziny lub grupy przyjaciół.
'Posy' rings były dawane jako dowód miłości, ale też i przyjaźni, najczęściej na upamiętnienie wyjątkowego wydarzenia. Zazwyczaj wybranemu napisowi towarzyszył grawerunek daty.
Niektóre z pierścieni miały grawery o charakterze religijnym. Używając poetyckich zwrotów, można było samemu decydować czy pierścień mówi o miłości ziemskiej czy boskiej. W kolekcji Victoria&Albert Museum możemy znaleźć pierścień z wyrytym "kepe fayth teil dethe" ("utrzymuj wiarę do śmierci"). Tego typu cytaty świadczą o znaczeniu religii w życiu obdarowującego. Takie pierścionki mogły być traktowane jako amulety, chroniące przed nieczystymi siłami.
Złote pierścionki z grawerowanym cytatem były wspomniane aż dwukrotnie w "Kupcu Weneckim" Wiliama Shakespeare'a. Tego typu biżuterię podarowały swoim mężom dwie bohaterki dramatu: Portia, ukochanemu Bassanio, a Nerissa - Gratiano. Na jednym z pierścieni widniał napis "love me, and leave me not" ("kochaj mnie i nie opuszczaj"). Druga połowa sceny 1 aktu V opowiada o tym, dlaczego te pierścionki są dla małżonek ważne.
Największa kolekcją posy rings mogą pochwalić się dwie instytucje: Muzeum Ashmolean w Oksfordzie oraz Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie.
Bibliografia i netografia:
- Kunz, G.F., Ringsfor the Finger, From the Earliest Known Times to the Present, Philadelphia and London: J. B. Lippincott Co., 1917.
- Scarisbrick, Diana, Rings: symbols of wealth, power and affection, London, 1993
- Taylor, Gerald and Scarisbrick,Diana Finger rings from ancient Egypt to the present day , Oxford: Ashmolean Museum press, 197
- William Szekspir: Komedie. T. 2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973
- http://www.vam.ac.uk
- https://www.britishmuseum.org
- https://www.butterlaneantiques.com